გავაგრძელე გზა... უცებ დავინახე აში მოდიოდა ჩემსკენ. არაფერი შევიმჩნიე -არაფერი არ მითხრა! (მე) -რახდება? (აში) -თვითონ მიხვდი! (მე) -მილას ეჩხუბე არა? (აში) -კი! (მე) -აა მივხვდი რატომაც მეჩხუბები მემგონი (აში) -აბა რატო? ? (მე) -მილასთვის რო არაფერი მითქვამს ხოო? (აში) -იცი რაა? გაკვეთილზე მაგვიანდება და შენთვის არ მცალია, ჯობია წახვიდე! (მე) -კარგი მივდივარ! (აში)
შევედი გაკვეთილზე. მაგრამ სწავლას დიდ გულისყურს ვერ ვუგდებდი...
არაფერი შემდიოდა თავში, მხოლოდ აშზე და მილაზე ვფიქრობდი
....ამოვიღე ჩემი ყურსასმენები და მუსიკის მოსმენა დავიწყე.
მასწავლებელმა მომმართა: -ერინ, ადექი გაკვეთილი მოყევი!
მე არაფერი მესმოდა, ისევ განვაგრძობდი მუსიკის მოსმენას...
მასწავლებელმა გამიმეორა: -ერინ! დროზე აბრძანდი და გაკვეთილი მოყევი სანამ დაბალი ნიშანი გამიფორმებია!
კლასელმა გამკრა გვერდზე -დროზე ადექი მასწავლებელი გეძახის!
-ვაიმე! (მე) -გავიფიქრე და მაშინვე მოვიხსენი ყურსასმენები
-შეგიძლია ახლავე გახვიდე გარეთ!
გავედი გარეთ... არ ვიცოდი რა მექნა და კაფეში შევიარე...
ჩემთვის წყნარად ვიჯექი და ყავას ვსვამდი. უცებ ვიღაც ბიჭი გამომეხმაურა. -ერინი ხო? -კიი, მე ვარ. ვიცნობთ ერთმანეთს? (მე) ისე ვუპასუხე თავი არც ამიწევია. არ ვიცოდი ვინ იყო.
-შენ არ გიცნობ, მაგრამ აშს ვიცნობ. ვიცი მისი შეყვარებული რომ ხარ.. -აღარ ვარ... ვიყავი... (მე) -უი, ცუდია... ისე რატო ცუდი არაა გამიხარდა))) -ჰაჰა რატომ?? (მე) -აშის ყოველთვის კეთილი შურით მშურდა. სულ კარგი შეყვარებულები ჰყავდა... შენ, მილა, ჯესიკა და ბევრი... უცებ ჩამოჯდა ჩემთან მაგიდასთან. მე თავი ავწიე და შევხედე... გავშეშდი....რაღაც საოცრად სიმპატიური იყო... გადავირიე და სულელივით ბლაყუნი დავიწყე :დდდ
-ვაუ, არ მეგონა ესეთი სიმპატიური თუ იყავი.... :დდ (მე) -ოჰ კაი გაჩერდი :დდდ -ხო ისე რა გქვია? :დ (მე) -ოო, მე ბევრი სახელი მაქვს :დდ ფრანცისკო ვარ მაგრამ ჩიკოს მეძახიან, ზოგი ლეოსაც მეძახის შენ შეგიძლია ჩიკო დამიძახო :დდ -კარგი მე უნდა წავიდე და იმედია კიდევ შევხვდებით... (მე) -შენი ნომერი ჩამაწერინე და ხვალ დაგირეკავ
ჩემი ნომერი მივეცი და გახარებული გავბრუნდი სკოლისკენ....
| 
